Başarı gerçekten büyük bir takıntıdır. O kadar ki, tüm savaşların ve tüm kötülüklerin anası, insanın “Başarı Takıntısı”dır. Daha fazla insan öldürebilmeyi başarmak için atom bombası icat edildi. Sistematik olarak insan öldürmeyi başarmak için savaş sanayi kuruldu.
Evet! “Savaş Sanayi” çok büyük bir başarıdır. Neyi başarıyor? Uzaktan kumanda ile topyekûn insan öldürmeyi. Yakmayı, yıkmayı, yok etmeyi, imha etmeyi, sakat bırakmayı, acı vermeyi, fakirleştirmeyi, düşman yaratmayı, kin nefret tohumları ekmeyi başarıyor. Bu yalın ve çıplak gerçeği inkâr etmeyi ve çarpıtmayı başaranlar da olacaktır. Ama sonuç değişmez, “Başarı bir takıntıdır”.
SAVAŞ = ÖLÜM = BAŞARI
Evet! İnsan ölümü başarmak için savaşıyor. Oysaki ölüm zaten kaçınılmaz bir son. Asıl mesele insan olmayı ve insan gibi yaşamayı başarmak. Sevmeyi başarmak, paylaşmayı başarmak…
Çocuk ve gençleri üniversiteyi kazanmayı ve bitirmeyi başarmak için şartlıyoruz. Takımlar şampiyon olmayı başarmak için yarışıyor. Bunu hırs yapanlar tribün terörü yaratmayı başarıyor. Hırsızlık, arsızlık, soygun da bir başarıdır. Yapmak da başarıdır, yıkmak da…
Daha çok para kazanmak için besinlerin genetiğini değiştirmeyi başardık. GDO’lu ürünler nedeniyle hastalık, sakatlık ve kısırlık yaratmayı da başardık. Sonra dönüp bunları iyileştirmeyi başarmaya çalışıyoruz. Tavşana kaç, Tazıya tut oyunu bu.
Anlaşılan o ki, Hayatımız başarı ve başarmak üzerine kurgulanmış. O halde Dünya yaşamını Cennete dönüştürmeyi başarmaya ne dersiniz? Bizde bu başarı takıntısı olduğu sürece vallahi bu amaca ulaşmayı, bu hayali gerçekleştirmeyi BAŞARABİLİRİZ. Bunun için ne yapmak gerekiyor?
“Başarının 7 Temel Taşı” tespitimize göre, önce bunu başarmaya niyet etmek gerekiyor. Gerisi adım adım gelecektir. Ne dersiniz, bunu başarmaya değer mi değmez mi?
Bir düşünsenize, Dünya bir Cennet… Hayali değil gerçek bir Cennet. Cennet köşelerinin varlığından bunu biliyoruz.
İlk yapılacak şey, Savaş Sanayini dönüştürmek. Japonya, Savaş Sanayini dönüştürmeyi başarmış bir ülkedir. Bu örneği herkes araştırsın ve üzerinde düşünsün lütfen…
Yalçın Kireççi / 26 NİSAN 2016