“İnsandan Duygular ve duygulanım özelliği alınsa, geriye ne kalır” diye hiç düşündünüz mü? Haydi gelin birlikte düşünelim. Belki böylece duyguların ne işe yaradığını da anlamış oluruz. Çünkü bilip de tam anlamadığımız bir yönümüzdür Duygular.
Bir yıldan beri tanışıyorlardı. Bir gün genç kız delikanlıya; “Seninle beraber olamayacağımı anladım. Herkes kendi yoluna, bahtın açık olsun” dedi. Veda edip ayrılıp gitti, beraberlik bitti…
Bir anda heyecan bastı Benliğini, delikanlı renkten renge girdi. Kızardı, bozardı, sarardı, soldu, karardı, yandı kül oldu… Her renk bir duygu seli gibiydi aslında. Şaşırdı, içerledi, öfkelendi, üzüldü, merak etti, şüphe duydu, sinirlendi, kahretti, pişman oldu, özledi, kendinden korktu. Çünkü rengi ruhsar’ı değişiverdi.
Duygular, Hayatın renk paletindeki cilve (tecelli) malzemesidir. Bedeni içten dışa renklendirir durur. Duygu yoksa siyah beyazdır Hayat, cilvesi de yoktur, işvesi de. Robotik bir Hayat, monoton, monolog… Tek renk, tek ton…
Sorumuzun cevabı çabucak çıktı ortaya. Duygu ve duygulanım olmazsa, insan robotik bir Varlık olur. Sevinç yok, üzüntü yok, umut, keder, heyecan, işve cilve yok, diyalog yok… Yaşamın ve yaşamanın ne anlamı var o zaman? Çalış, kazan, ye, iç, yat, kalk, öl ve git… Renksiz bir Hayat, tatsız tuzsuz yemek gibi sanki…
Eeee, bu durumda “Yaşasın Duygular…” diyeceğiz. İyi ki Duygular var, iyi ki duygulanım var… İnsanı hayvandan ve robotlardan ayıran Duygulardır. İnsanoğlu, Duygu yaşayan ve Duygu yansıtan bir Varlıktır. Yaşasın Duygular, oley…
İyi güzel de, Duygularla da başımız belada. Kaygıdan kasılıyor, sevinçten hopluyoruz. Suçlu hissedince depresyona giriyor, korkudan panik oluyoruz. Üzüntüden ülser, öfkeden kanser oluyoruz. Duygular hasta ediyor insanı. Tıpta duygusal hastalık isimleri bile var: duygu durum bozukluğu, kaygı bozukluğu, bipolar bozukluk, obsesif kompulsif bozukluk gibi…
Duygular bizi geriyor, oluyor stres. Öfke tavan yapıyor oluyor hiddet ve şiddet. Duygularla başımız gerçekten belada galiba? “İki ucu pis değnek” dedikleri şey sanki Duygular.
Gerçekten, Duygular ne işe yarar? Kaçsan yakanı bırakmıyor, kovalasan gitmiyor. Ne seninle ne de sensiz durumu… Ne yapacağız şimdi?
Yapılacak ilk şey, Duyguların varlığına şükretmek ve her Duyguyu kabul etmektir. Onlar sayesinde yaşadığımızı anlamak ve bilmek…
İkinci adım; Duyguların varlık nedenini, amacını, görevini, mesajını, enerji yoğunluğunu ve işleyiş sistemini bilmektir.
Üçüncü adım; duyguları yönetmek ve kullanmaktır. Onlardan faydalanmayı öğrenmektir.
İster olumlu, ister olumsuz, bütün duyguların özel görevi var. Duygular; enerji, güç ve bilgi kaynağı. Her birinin bir mesajı var. İnsan yönünü Duygularıyla bulur, pusulamızdır Duygular.
DUYGULAR VE YÖNETİMİ başlığı altındaki yazılarımızda Duyguların farklı yönlerini ele alacağız.
Duygularla ilgili bu ilk blog yazısını, Duygunun tanımını yaparak bitirelim.
DUYGU: “Kalbten Zihne akan yönlendirici ve dönüştürücü enerji.” Bu Benim tanımımdır. Siz de kendi tanımızı yaparsanız, aşağıdaki yorum kısmına yazın lütfen.
Duygular, doğadaki SU elementine karşılık gelir. Suyun bütün hallerini alır. Donar, erir, akar, kaynar, buharlaşır, birikir, dolar, taşar, taşır, kabarır, alçalır, dalgalanır, dağılır, birleşir, yıkar, temizler, kirletir, ıslatır, esnetir, kaydırır, yumuşatır, canlandırır, kurur, kurutur…
SU GİBİ ESNEK, ŞEFFAF VE HAYAT DOLU OLUN…!
Yalçın Kireççi / 22 Nisan 2016